Παθήσεις Βλεφάρων

Βλεφαρίτιδες

Η φλεγμονή των βλεφάρων λέγεται βλεφαρίτιδα και είναι η αιτία ιδιαίτερα ενοχλητικών συμπτωμάτων ερεθισμού, δακρύρροιας και ερυθρότητας.

Υπάρχουν δύο βασικές μορφές: η σταφυλοκοκκική και η σμηγματορροϊκή βλεφαρίτιδα, που αρκετά συχνά αλληλεπικαλύπτονται, με αποτέλεσμα να είναι δύσκολος ο διαχωρισμός τους.

Η σταφυλοκοκκική βλεφαρίτιδα οφείλεται σε λοίμωξη από χρυσίζοντα ή επιδερμιδικό σταφυλόκοκκο.

Το βλεφαρικό χείλος φλεγμαίνει και συχνά οι βλεφαρίδες είναι κολλημένες μεταξύ τους με κρούστα.

Η σμηγματορροϊκή βλεφαρίτιδα είναι λιγότερο έντονη και οφείλεται στην υπερπαραγωγή σμήγματος από τους αδένες του βλεφαρικού χείλους.

Οι βλεφαρίτιδες μπορούν να προκαλέσουν:

- δευτεροπαθώς επιπεφυκίτιδα,
- ξηροφθαλμία,
- στικτή απόπτωση του επιθηλίου του κερατοειδούς,
- έλκη ή ουλοποίηση του κερατοειδούς (ιδιαίτερα του κατώτερου),
- κριθή,
- χαλάζιο κλπ.


Η κριθή (κριθαράκι)

Είναι μια οξεία βακτηριακή λοίμωξη των αδένων του βλεφαρικού χείλους, που παίρνει τη μορφή ερυθράς επώδυνης διόγκωσης του βλεφάρου.

Αρχικώς, είναι σκληρή και διάχυτη, στη συνέχεια, διαπυείται και σχηματίζει κίτρινη κορυφή, που συχνά κενώνεται αυτόματα και αυτοπεριορίζεται.
Image
Τα χαλάζια

Μπορεί να αφορούν το πάνω ή και το κάτω βλέφαρο, ενώ οφείλονται σε απόφραξη των πόρων των αδένων του βλεφαρικού χείλους.

Έτσι, το παραγόμενο υλικό δεν αποχετεύεται, με απόρροια τη συσσώρευσή του και το σχηματισμό οζιδίου.

Αν δεν αποδώσει η συντηρητική θεραπεία, τα χαλάζια μπορεί να χρειαστούν τη χειρουργική παρέμβαση του οφθαλμιάτρου, που γίνεται με τοπική αναισθησία.

Ξανθέλασμα

Είναι κιτρινωπές πλάκες λίπους, που συσσωρεύεται κάτω από το δέρμα των βλεφάρων, συνήθως προς την πλευρά της μύτης. Εμφανίζονται με μεγαλύτερη συχνότητα στις γυναίκες απ΄ ότι στους άνδρες, συνήθως στην 4η με 5η δεκαετία της ζωής τους, αυξάνονται ελάχιστα σε μέγεθος ή και καθόλου και δεν επηρεάζουν τη λειτουργία των βλεφάρων.

Επειδή σχεδόν στο 50% των περιπτώσεων τα ξανθελάσματα συνυπάρχουν με αυξημένα επίπεδα χοληστερίνης στο αίμα, θα πρέπει σε αυτές τις περιπτώσεις να γίνεται πάντα έλεγχος της χοληστερίνης και των λιπιδίων γενικώτερα.

Δεν χρειάζεται να αφαιρεθούν, παρά μόνο για αισθητικούς λόγους. Αυτό μπορεί να γίνει χειρουργικά, χημικά με εφαρμογή TCA 70%, με laser CO2 ή Argon και με κρυοπηξία.
Image
Όγκοι των βλεφάρων

Ποια είναι τα συμπτώματα;

Οι όγκοι των βλεφάρων εμφανίζονται ως εξογκώματα ή επάρματα του δέρματος ή ως οζίδια. Ο κύριος στόχος στην αξιολόγηση των αλλοιώσεων αυτών είναι η διαφοροποιήση των κακοήθων από τις καλοήθεις βλάβες. Σε γενικές γραμμές, η πλειοψηφία των κακοήθων όγκων που επηρεάζουν τα βλέφαρα και τις γύρω περιοχές αναπτύσσονται αργά, αλλοιώνοντας ή και καταστρέφοντας την ανατομία του βλεφάρου. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι βλεφαρίδες είναι παραμορφωμένες ή λείπουν. Η καρκινική περιοχή μπορεί να παρουσιάζει εξέλκωση, να ματώνει ή να έχει κρούστα και το δέρμα να έχει παραμορφωθεί. Δεν συνοδεύεται από πόνο. Υπάρχει μια σειρά από λεπτά χαρακτηριστικά που μπορούν να βοηθήσουν στην διαφοροποιήση των κακοήθων από τους καλοήθεις όγκους των βλεφάρων. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι εξαιρετικά δύσκολο να γίνει σωστή διάγνωση μιας  βλάβης  βλεφάρου χωρίς βιοψία.

Ποια είναι τα αίτια;

Ο καρκίνος του δέρματος προκαλείται συνήθως από υπερβολική έκθεση στο ηλιακό φως. Το πρόσωπο, τα βλέφαρα και τα χέρια είναι οι πιο συνηθισμένες περιοχές που προσβάλλονται, ενώ οι άνθρωποι με ανοιχτόχρωμο δέρμα είναι πολύ πιο πιθανό να αναπτύξουν καρκίνο του δέρματος από εκείνους με πιο σκούρο δέρμα. Σπάνια, ο καρκίνος του δέρματος μπορεί να είναι κληρονομική πάθηση.

Ποια είναι η θεραπεία των όγκων του βλεφάρου;

Οι όγκοι των βλεφάρων αντιμετωπίζονται συνήθως με πλήρη εκτομή ενώ μετά ακολουθεί χειρουργική αποκατάσταση. Για να αποφευχθεί πιθανή υποτροπή, ο όγκος θα πρέπει να αφαιρεθεί πλήρως, διατηρώντας όσο το δυνατόν περισσότερο υγιή ιστό. Η προσέγγιση αυτή είναι γνωστή ως όριο-ελεγχόμενη εκτομή. Γίνεται συνήθως υπό τοπική αναισθησία.

Οι τεχνικές επανορθωτικής χειρουργικής περιλαμβάνουν την φυσική επούλωση του ελλείματος, την άμμεση σύγκλιση του ελλείματος, ή χρησιμοποιώντας ένα συνδυασμό τοπικών κρημνών, μοσχευμάτων δέρματος ή/και άλλα μοσχεύματα όπως χόνδρος ωτός ή σκληρή υπερώα.

Η ακτινοθεραπεία και η κρυοθεραπεία (με υγρό άζωτο) χρησιμοποιούνται  στη θεραπεία ορισμένων τύπων καρκίνου σε ασθενείς που δεν μπορούν να ανεχθούν τη χειρουργική επέμβαση, ή σε συνδιασμό με χειρουργική επέμβαση σε πιο επιθετικές μορφές καρκίνου.

Σε ασθενείς με ορισμένους τύπους καρκίνου (ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα, καρκίνωμα σμηγματογόνων αδένων, και μελάνωμα) απαιτείται μια ογκολογική εκτίμηση για να αποκλειστούν πιθανές μεταστάσεις, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει και βιοψία τραχηλικών λεμφαδένων.

Πόσο διαρκεί η μετεγχειρητική παρακολούθηση;

Λόγω του κινδύνου υποτροπής των όγκων του βλεφάρου, οι ασθενείς πρέπει να ελέγχονται τακτικά (σε αυξανόμενα διαστήματα) έως και για πέντε χρόνια μετά τη θεραπεία.